و من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که .

من هر روز همه اینها را میبینم

من میبینم 

گناهان کبیره را 

اشک انسان ها را

اشتباهات درباریان را

فریاد ها یی از جنس سکوت را

تنهایی را

و من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟

من هر روز میبینم

میبینم پدری که هر رو تمام تحقیرها و طعنه های مردم را بردن نان حلال به خانه تحمل میکند

در تقابل

خوکان حرام خوار پستی را میبینم

که مردم به حرمت آنا کمر خم میکنند.

و من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟

من هر روز میبینم

گناهان کبیره راکه جز صفات انسان های متمدن و بزرگ شده

و ستم هایی که جز ارکان انسانیت شده

درتقابل

و انسانیت و خصال نیکو را که در پست ترین نقطه شهر دفن شده اند.

و من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟

و من هر روز میبینم 

درباریان و اشراف زادگان خونخوار را

که هر روز اشتباهات هزاران ساله خویش را تکرار میکنند و عبرت نمیگیرند

و برای حذف تمام گناهانشان لالایی فساد میخوانند.

و در تقابل 

مردمی که زیر آوار اشتباهات آنان دفن میشوند را.

و من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟

و من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟ زیرا شمشیرم جوهرش تمام شده.

و دیگر نایی برای نوشتن واژه های قاتل ندارد.

نوشتن برای اذهان فسیل شده بی فایدست

زیرا آدمها در قعر وجودشان مرده اندو فقط ادای زنده بودن را در میاورند.

ومرا مجبور میکنند

تا فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟

و من میبینم

ارتشی ازنور را در دور دست ها

در جایی دور

دور تر از دوردست ها

که فریاد میزنند

پایان پرسیدن سوالاتی برای پر کردن جمجمه ام را

آنها دورند.

اما من نور حضورشان را میبینم 

ولی

 من فقط سوراخ های جمجمو با این سوال پر میکنم که چرا بره ها غار غار میکنند؟

چون نگاه و دعای خالی بی فایدست.

من باید به بالای کوه های تقدیر روم

و فریاد آزادی و نزدیکی بهشت را سر دهم

تا شاید معجزه ای رخ دهد.

تا فرجی رخ دهد.

تا.