ایستا ده ایم
درون مه
دوناشناس
روبروی هم،
دستور تیر
فاصله ایست
به طول زندگی،
دیوانه میکند مرا
ماشه ی طلایی تفنگ او،
بگذار بنشینم
تماشا کنم
از زیرِ این
چشم بند سیاه،
آن رنگ
می چکاند
پیاپی
خورشید را
درون من.
پ - ن
هرتارِ موی سپید
در خرمن سیاه
دردیست
که درمان نگشسته است
اکنون نگر
در این بهار
برف باریده
بر سرم
منبع
http://shereno.com/40023/37648/301204.html
درباره این سایت